“ADHD? Daar wordt je een vechter van.’
De politiek leider heeft een diagnose ADHD
Na jaren van vastlopen en niet weten wat er aan de hand was kreeg Monique van Zwieten op haar vijftigste een diagnose ADHD. Haar leven beleefde sindsdien een herstart, met zelfs een carrière beloond met het partijleiderschap van D66 in Son en Breugel.
Monique volg ik al een aantal jaren. Ze is de drijvende kracht achter de congres reeks ADHDvrouw. Ze heeft haar ervaring met haar ADHD beschikbaar gesteld aan anderen. Ze schreef er samen met Danitsja Koster een boek over krachtvrouwen met ADHD. Ze heeft veel voor onze community betekend en ik heb dan ook groot respect voor haar inzet.
Ondanks inzet, motivatie en intelligentie hing haar loopbaan aan elkaar van niet verlengde jaarcontracten.
Monique maakte mee wat zo veel ADHD’ers meemaken die te lang zonder diagnose leven. Ondanks inzet, motivatie en intelligentie hing haar loopbaan aan elkaar van niet verlengde jaarcontracten. Er was altijd wel iets misgelopen dat haar niet vergeven werd. Het vrat aan haar zelfvertrouwen. Ze liep de GGZ af op zoek naar antwoorden en werd volgehangen met diagnoses. Behalve de diagnose ADHD want volwassen vrouwen met ADHD was op dat moment nog onbekend in de behandelcentra en dus werd het over het hoofd gezien bij het stellen van een diagnose. We zullen hier niet noemen welke stempels ze opgedrukt heeft gekregen door psychiaters en psychologen maar ik schrok er wel van. Des te beter dat Monique met haar congressen ADHDvrouw dit probleem op de kaart heeft gekregen. .
Haar carrière nam een hoge vlucht nam na haar diagnose
Haar carrière nam een hoge vlucht nam na haar diagnose en periode van herstel. Naast haar baan op events bij het Philips Museum staat ze nu in de startblokken voor een loopbaan in de politiek. Ze is tot partijleider gekozen van D66 in woonplaats Son en Breugel. Wat ik zo bijzonder vind is dat het nooit te laat is om weer opnieuw te beginnen. Er kan zomaar moois op je pad komen.
knokken om nog wat van je werkende leven te maken
Ik belde haar natuurlijk op om haar te feliciteren. Ze had een antwoord paraat dat ik heel bijzonder vond. Haar sterkste vaardigheid haalt ze uit haar gevecht met ADHD zegt ze. De zelfredzaamheid van ADHD’ers is natuurlijk groot omdat de meeste van ons met grote tegenslagen en teleurstellingen hebben geworsteld. Daar wordt je een vechter van. Juist dat, dat je zo hard hebt moeten knokken om nog wat van je werkende leven te maken kan ze als ze na de volgende verkiezingen als fractievoorzitter van D66 inzetten.
hoe het voelt als je niet serieus genomen wordt
Bejegening is ook een punt voor Monique. Ze heeft als patiënt aan de andere kant gezeten en aan den lijve ondervonden hoe het voelt als je niet serieus genomen wordt en met arrogantie behandelt wordt. Ze heeft ook meegemaakt hoe het is als er verkeerde aannames en verkeerde conclusies getrokken worden. Als politica zal haar dat niet overkomen zegt ze.
‘ik weiger om er nog van slag van te raken.’
Ze is heel open over ADHD. In het verleden is er best wat misgegaan maar sinds ze aan haar ADHD heeft gewerkt gaat het stukken beter.Het is juist goed om daar open te zijn. waarom mogen mensen geen vlekje hebben? Er zijn zo veel mensen die ergens mee geworsteld hebben. Bij Monique was dat ADHD. Anderen hebben weer te maken met andere tegenslagen. Dus niets dat geheim zou moeten blijven als je als politica een diagnose hebt.
Dat ADHD er toe leidt dat ze af en toe nog steeds een foutje maakt neemt ze voor lief. ‘ik weiger om er nog van slag van te raken.’ Ook de mensen die klaar staan om te zeggen dat ADHD niet echt is kunnen niet meer onder de huid komen. ‘ADHD is er nu eenmaal en dat komt met enkele symptomen die nu eenmaal echt zijn. Wil je dat niet horen dan neem je me niet serieus als persoon en wijs je me af.’