Dankbaarheid is een grote motivator

Als je jaren doorloopt met onbehandelde ADHD en het levert je een moeizaam verlopen leven op met een omgeving die heel kritisch tegen je is geweest dan ben je de persoon waar mensen zich zorgen over maken. Niet leuk om die rol te hebben in je kring van mensen. Vandaar dat je onder ADHD’ers veel zwartkijkers met een negatieve grondhouding tegenkomt. Zie ook onze artikelenreeks

Zelf heb ik die periodes zeker ook meegemaakt dat ik van alles bij voorbaat al diep zuchtte. Het was een bijzondere weg, maar het is mij gelukt om anders in het leven te komen staan. Dankbaarheid is voor mij een grote motivator geworden. Jaren geleden- middenin een donkere periode waarin worstelde met alcohol en medicijnenmisbruik- sloot ik me aan, ten einde raad, bij een fellowship voor verslaafde mensen. En verslaafden weten wat het is om aan de grond te zitten en ook wat er voor komt kijken om er bovenop te komen. Van die diehard fuck ups heb ik vele wijze levenslessen geleerd. Ze gaven me twee tips die tot de dag van vandaag zich een plek voor in mijn bewustzijn hebben weten te nestelen. De eerste tip: maak iedere dag een dankbaarheidslijst. Ze adviseerde me om iedere dag een top vijf op te schrijven met dingen daarop waarvoor ik dankbaar ben. De tweede tip is om een bucketlist te maken. Daarin moest ik een toptien samenstellen van activiteiten die ik extreem leuk vind.  En ik kan niet anders zeggen dat me dat enorm goed gedaan heeft om een periode dagelijks die dingen op te schrijven. Ik was me helemaal niet van bewust dat onderscheid te maken. Je zelf bewust maken van de mensen die je dankbaar bent zorgt ervoor dat je naar die mensen toetrekt. En uit de buurt blijft bij mensen die je alleen maar stress en gedoe opleveren. Ook de bucketlist invullen werd een goede ervaring. Die zingevende activiteiten gaan doen zorgen ervoor dat je het gevoel krijgt dat je een veel zinvoller leven leeft. Ik kan me de nummer 1 van mijn bucktetlist van destijds nog goed herinneren: met mijn vijf beste vrienden schaal en schelpdieren koken en heel veel genieten van eten en vriendschap. Dat kwam precies zo uit. Het was een fantastische avond met vrienden. Niet zo lang geleden ontmoette ik een bekende chefkok die zijn restaurant met michelinster weg had gedaan. Veel mensen vroegen zich af waarom hij stopte met zijn succesvolle bedrijf, de top in zijn genre. In plaats altijd in het restaurant te staan besteedde hij meer tijd aan zijn kinderen vertelde hij. Ik zal niet verder uit de school klappen om de privacy te waarborgen van de man. Maar het kwam er op neer dat hij een dankbaarheidslijst en bucketlist heeft samensteld en zijn toprestaurant verkocht en daardoor tijd heeft voor de zaken die hoog staan op zijn lijstjes. Hij is jeugdleider geworden van het voetbalteam van een van zijn kinderen. Qua horecabedrijven heeft de man restaurants waarin is het eten nu een stuk simpeler te bereiden is. Zo zie je maar. Als dankbaarheid je leidraad wordt van je leven en je dan krijg je vanzelf de wens om dichtbij de belangrijkste mensen uit je leven te staan.

Er zijn mensen in mijn leven voor wie ik dankbaar ben. Een aantal waren er voor me op de momenten dat het stormde in mijn leven: familieleden, vrienden en onbekenden die het wat kon schelen. Ik ben dankbaar voor hen. Ik weet ook dat er mensen mij dankbaar zijn omdat ik er voor hen ben. Ik ben ook altijd heel dankbaar voor vrijwilligers. Mijn zoontjes hebben daardoor veel plezier op hun voetbalclub. Zie je. Als je aan het schrijven gaat over een lijst van dankbaarheid dan vind je zo veel om dankbaar voor te zijn. Zelfs als je veel problemen hebt.

Ik ben ook de wegbereiders dankbaar die ADHD en oplossingen daarvoor op de kaart hebben gezet waardoor ik mijn leven terug heb. Vooral Edward en Sue Hallowell, Jennifer Koretski en Ari Tuckman natuurlijk. Zij hebben mij de zelfinzichten gegeven. Daardoor werd het zelfkritische stemmetje in mij eindelijk stil.

Ik ben de fellowships voor verslaving dankbaar. Toen ik problemen had met alcohol had werd ik daar met open armen ontvangen. Ja, die fellowships hebben sekte-achtige trekjes. Maar die oprechtheid waarmee ik welkom in hun midden was en daar zo veel vertrouwen voelde dat ik alle maskers af kon zetten en niets meer verborgen hoefde te houeden, dat ik door niemand veroordeeld werd dat ik me in een positie van alcoholafhankelijkheid had gebracht, daarvoor ben ik die fellowships enorm dankbaar. In die beginperiode van ontnuchteren schreeuwde ik inwendig om een glas of pil en als die momenten van cravings opkwamen mocht ik iemand van de fellowship bellen. Die praatte me uit mijn zuchtmoment. Ik ben op dit moment genezen van afhankelijkheid en sta al een eeuwigheid droog van alcohol. Ieder jaar is 28 augustus een belangrijk moment voor mij want dat is mijn sobriety-dag. Die dag was de dag van het laatste glas. Dan ben ik heel erg dankbaar voor al die mensen die ik mocht bellen op die moeilijke momenten dat ik zucht had naar drank en medicijnen. Want dankzij hen ben ik er mooi van af gekomen.

Ik ben zo veel mensen dankbaar. En het geeft me een geweldig gevoel als ik me die mensen voor de geest haal en me te realiseren hoe bijzonder het is dat ze me hun steun hebben gegeven. Ik kan het iedereen aanraden om een dankbaarheidslijst samen te stellen. Waar ben jij eigenlijk dankbaar voor?

Joris Koopman