ADHD-ers hebben de neiging hun gevoelens zeer sterk uit te drukken. Ze worden sterker beïnvloed door hun gevoelens dan anderen. Dat heeft ook invloed op hun vermogen om verder te kijken dan hun gevoelens en rekening te houden met het gezichtspunt van iemand anders.
ADHD-ers nemen emotionele beslissingen
Alhoewel het niet in de officiële criteria voor diagnose is opgenomen, staan ADHD-ers bekend om hun sterke reacties. Niet alleen woede, maar ieder gevoel kan intenser zijn. Er wordt gezegd dat ADHD-ers meer spontaan zijn dan andere mensen. Dit verwijst er naar dat ADHD-ers hun sterke gevoelens als hun gids beschouwen, waar anderen de mogelijkheid hebben om een moment te stoppen voor ze gaan handelen. Het geldt als spontaan als het goed uitwerkt, en wordt impulsief, of onverantwoordelijk als het niet zo is. Neem bijvoorbeeld een vader met ADHD die enthousiast raakt over de mogelijkheid van een uitje met de familie. In zijn enthousiasme praat hij alsof het al voor elkaar is. De kinderen raken er natuurlijk heel enthousiast over. Maar hun teleurstelling is des te groter als het uitje niet doorgaat. Hij wordt opgewonden over dingen zonder na te denken over de gevolgen die dat heeft voor anderen die worden meegezogen in zijn enthousiasme. Ook kan het zijn dat het enthousiasme verdwijnt en hij het uitje vergeet, terwijl zijn kinderen daar nog steeds over fantaseren.
Nadenkmoment voor je gevoelens uit
Ouders zonder ADHD houden hun te enthousiaste reactie binnen en dempen wat ze uitdrukken. Ze kunnen wel sterke gevoelens hebben, maar denken eerst over de hele situatie na voordat ze hun gevoelens uitdrukken. Ze hebben ze wel, maar reageren er niet zo sterk op als ADHD-ers. De vaardigheid om deze pauze te creëren is belangrijk. Dit stelt ons in staat om de situatie objectief te bekijken voor we onze reactie uiten. Het geeft ons de mogelijkheid om te zien hoe gevoelens onze gedachten en acties inkleuren.
Gevoelens leidraad voor gedrag
Van volwassenen wordt verwacht dat ze lang genoeg nadenken voordat ze over hun werkelijke gevoelens praten of rationeler handelen. Daartegenover staat dat ADHD-ers hun gevoelens laten gelden als leidraad voor hun gedrag, zonder rekening te houden met de hele situatie. Maar als we afstand nemen van onze gevoelens, zien we het perspectief van anderen beter. Zo ervaren we dat een ander anders kan denken over dezelfde situatie. Net als iedereen die zich mee laat slepen in de emoties van het moment hebben ADHD-ers hier dus ook moeite mee. Dit is een van de redenen waarom ADHD-ers worden gezien als egoïstisch. Het is niet omdat ze aan zichzelf denken. Het is dat ze soms moeite hebben om verder te kijken dan hun eigen emoties.
Niet hoeven toegeven aan emoties
Ten slotte leiden ongecontroleerde emoties tot nog meer verlies van concentratie voor taken en verantwoordelijkheden om die tot een goed einde te brengen. Als je nadenkt aan de voordelen die het oplevert om je werk af te maken krijg je hopelijk wel de motivatie en de emotionele conditie om je werkzaamheden en taken op te pakken.