Impulsonderdrukking begint met de cruciale vaardigheid om een moment te creëren waarbij je stopt en nadenkt. ADHD-ers krijgen vaak de kritiek dat het lijkt alsof ze niet nadenken voor ze iets doen. Dat klopt deels ook.
Het ontbreken van remming maakt ADHD tot ADHD
De sleutel tot het succesvol nemen van beslissingen is die kleine pauze waarin we onze opties nalopen en nadenken over een goede keuze. Mensen met ADHD hebben moeite om deze pauze te creëren waardoor ze afgeleid raken, dingen vergeten en rondlopen zonder iets te zien. Juist dit, het ontbreken van remming, maakt ADHD tot ADHD en niet Asperger-syndroom of wat dan ook.
respons inhibitie : een reactie afremmen
Psychiater Rusell Barkley, zonder twijfel de grootste ADHD-expert ter wereld, ontwikkelde de response inhibition theorie om te verklaren waarom mensen met ADHD bepaalde typische zwakheden hebben, maar niet meer dan juist die zwakheden. Deze theorie legt primair de nadruk op respons en inhibitie. Inhibitie betekent: een reactie remmen. Barkley zegt dat sturende functies alleen werken als ze ruimte hebben om te werken. Dus een pauze.
Onbewuste informatieverwerking
Anders dan simpelere vormen van leven die automatisch op prikkels uit de omgeving reageren, hebben mensen het vermogen om opties door te nemen, en daaruit de beste te kiezen. Mensen hebben de mogelijkheid om te kiezen tussen een kleinere beloning nu of een grotere beloning in de toekomst. Dit laatste wordt ook wel uitstel van bevrediging genoemd. Maar dit gaat om veel fundamentelere dingen dan het bewust weerstaan van impulsaankopen bijvoorbeeld. Het gaat om de bijna onzichtbare informatieverwerking die in een fractie van een seconde plaats vindt. Bijvoorbeeld het bijna onbewust negeren van het geluid van iemand die een pen laat vallen, terwijl je achter je computer zit en aan het werkt bent. Met andere woorden: niet afgeleid worden. Of: een gedachte vasthouden totdat iemand is uitgesproken. Oftewel niet impulsief interrumperen.
Wat er uitziet als slecht beoordelingsvermogen is afgeleid zijn tijdens beslisproces
Onderdrukking verklaart waarom ADHD-ers niet altijd datgene doen, waarvan ze wel weten dat ze het moeten doen. Ze filteren interne en externe stimuli er niet uit zodat ze reageren op het verkeerde. Bijvoorbeeld, je leest een tijdschrift terwijl je de rekeningen zou betalen die ook voor je op tafel liggen. Dit kan er uit zien als slecht beoordelingsvermogen. Maar wat echt gebeurt, is dat die andere dingen een te grote invloed hebben op het beslissingsvermogen, waardoor niet de optimale keuze wordt gemaakt. Het is niet een slecht beoordelingsvermogen, want er was een tekort aan remming om te beoordelen wat de optimale keuze was. Er was geen beoordeling van de keuzemogelijkheden.
´Ik weet het niet, ik heb er niet over nagedacht.´
Vragen als waarom heb je wel of waarom heb je niet, leiden tot onbevredigende antwoorden als: “Ik weet het niet, ik heb er gewoon niet over nagedacht.” En dat is nog waar ook, want hun brein heeft de kans niet gehad om er over na te denken.
Omdat mensen met ADHD zo enorm gevoelig zijn voor interne en externe stimuli zijn behandelingsstrategieën er op gericht om gewenste stimuli te versterken of de sterkte van ongewenste stimuli te verlagen zodat ADHD-ers vaker het juiste doen op het juiste moment. Een leraar die zegt dat je de klas moet verlaten, overtreft de focus van al het andere dat de ADHD-er aan het doen is.
Impuldonderdrukking, het stopmomentje om na te denken
Medicatie en waarschijnlijk ook neurofeedback werken direct op het creëren van die vertraging van een reactie. Dit verklaart ook waarom verwijten dat je niet harder je best doet, niet het gewenste effect hebben. Mensen die dat zeggen zien over het hoofd dat het fundamentele probleem van ADHD-ers juist is dat ze niet extra hun best gaan doen, omdat ze door inhibitieproblemen die optie niet hebben. Het is als tegen mensen met slechte ogen zeggen dat ze gewoon niet beter willen zien.
Ik denk dat je zult ontdekken dat de werking van uitvoerende functies je veel zullen leren over ADHD. Impulsonderdrukking, het stopmomentje om even na te denken, speelt voortdurend een rol bij het niet optimaal functioneren van de uitvoerende functies bij ADHDADHDADHD-ers. Dat zien we ook terug bij het werkgeheugen.